Tym razem nie chodzi jednak o powiązania rodzinne. W ten dość obcesowy sposób nazywa się również błędy składu, które dotyczą wydawnictw drukowanych.

Najbardziej znane są sieroty – pojedyncze znaki zostawione na końcu wersu, przede wszystkim pojedyncze spójniki: a, i, o, u, w, z, ale też spójniki w nawiasie: (a lub w cudzysłowie „O.

Błędami składu są też szewc – jeden wers akapitu zostawiony na dole strony; i bękart – jeden wers akapitu na górze strony.

Kim w tym rozdaniu jest wdowa? To pozostawiony na końcu akapitu jednowyrazowy wiersz.

A o lustrach, lejkach i chorągiewkach innym razem…